Op de pauze in Heeswijk kwam, onder de klanken van Dr. Hook's “Alice, who the @!#$ is MWF”, het team in gelid binnen. De taken waren goed doorgesproken: de eerste haalde de thee, de tweede poetste gelijk de paar spatjes modder van de baas zijn fiets, terwijl de kopman zelf zich posteerde voor het hittekanon.
Een paar kilometer verder zag ik het treintje naderen. De kopman lekker uit de wind, de knechten deden het waarschuwende werk.
Wat ik vervolgens meemaakte was een staaltje van echt teamwork en diep respect voor de kopman.
Op het moment dat ik voorbij gestoken werd kreeg de kopman een vuiltje in zijn oog en stuurde rechtsaf, ipv linksaf. Daardoor kwam ik ongewild op zijn positie in het treintje terecht. De knechten die niks in de gaten hadden reden vrolijk verder. Tot er plots in een bocht naar rechts heel verdekt de enige plas modder van de hele route lag. De eerste knecht gaf kort een commando, de tweede liet zich direct vallen om zo zijn kopman een droge overtocht te waarborgen.
Ik maakte me al klaar om van deze buitenkans gebruik te maken toen op het laatste moment de man in de modder zag dat ik niet zijn kopman was. Het ging hem blijkbaar te ver om ook mij gedienstig te zijn want snel sprong hij weer op, het droge spoor blokkerend en vrijhoudend voor zijn keizer.
Met een venijnige blik werd ik door het modderspoor gedirigeerd, waarna de keizer via het droge spoortje mij voorbij stak, gevolgd door getrouwe.
Langzaam zag ik ze aan de horizon verdwijnen.
Toen ik mijn bike aan het schoonmaken was kwam het voorgaande weer op mijn netvlies. Wat een knap staaltje teamwork en een ode aan de keizer :D